PDA en opvoeding, hoe ziet dat eruit vraag je je misschien af? Hoe kan ik mijn kind opvoeden zonder regels, ‘demands’? Ik moet toch grenzen stellen? Ik moet mijn kind toch respect bij brengen anders is het hek van de dam en redden ze zich niet in deze keiharde maatschappij waarin je nu eenmaal dingen moet. Wat als ik er later niet meer ben? Dan moeten ze zichzelf toch kunnen redden? Ik moet toch.. mijn kind moet toch..
‘Nee’
Vraagvermijding is geen bewuste ondermijning van ons ouderschap. Onze kinderen weten precies waarom er regels zijn en bepaalde dingen van hen gevraagd worden, zijn het daar vaak zelfs mee eens. De stress die deze ‘demands’ oproepen verhinderen hen om er gehoor aan te geven. Zij hebben daar zelf ook last van, schamen zich dat het niet lukt en dat roept opnieuw spanning op waardoor het de volgende keer nog moeilijker is om gehoor te geven aan iets waar ze zelf in principe ook achter staan of in ieder geval begrijpen waarom.
Moeten we ons beeld van opvoeding dan maar compleet laten varen en bestemt ons kind dan echt alles zelf?? Ja en nee. Ja, wij kunnen alleen positief vooruit als we ons beeld van de opvoeding laten varen. En nee, ons kind heeft onze sturing nodig om zich veilig te voelen en zich verder te kunnen ontwikkelen, ze hebben onze opvoeding wel degelijk nodig. Alleen ziet deze er compleet anders uit dan wij voor ogen hadden.
Grenzen en regels? Hoe dan?!
Regels worden van bovenaf opgelegd. Grenzen hebben we allen en afspraken komen van 2 kanten. Daar kunnen zij een eigen aandeel in nemen. Natuurlijk kan een opvoeding niet zonder structuur, grenzen en regels. Maar we kunnen deze wel zo formuleren en vormgeven dat ze zo min mogelijk stress en paniek oproepen bij onze hypersensitieve kinderen. Onze toon is heel erg belangrijk, onze kinderen pikken exact op hoe je het zegt en wat jij voelt. Ontmoet jouw kind waar het staat, erken hoe het zich voelt en kijk vanuit daar samen hoe je verder kunt. Schroom niet om daarin eerlijk aan te geven wat jij voelt. Ik weet dat je een kind niet moet belasten met volwassen thema’s en emoties. Maar onze kinderen pikken die toch wel op, of we willen of niet en dan kun je er beter eerlijk over zijn zodat ze kunnen plaatsen wat ze ervaren in ons contact. Natuurlijk doe je dat bij een 4-jarige anders als bij een 12-jarige, sleutel is aansluiten bij waar zij staan. Nee, onze kinderen luisteren niet naar onze regels, ze doen wat ze zelf willen. Maar ze willen graag met jou als persoon in verbinding staan en vandaaruit samen verder.
Lees hier wat Myneke schrijft over Grenzen trekken bij PDA Autisme