Schermtijd was vroeger eigenlijk nooit een thema. Simpelweg omdat ik zelden de televisie aanhad en geen tablet en iPhone in huis had. Ineens werd het een megathema. Niet alleen voor mijn autonome kind, maar ook voor mijn andere kinderen. Mijn ene kind stond ik toe zonder tijdslimiet zelf te bepalen wat ze wanneer nodig had aan schermtijd omdat zij zo zichzelf beter kon reguleren. Voor de andere kinderen was dat echt een wel een dingetje, zij hadden die vrijheid niet. In principe ben ik geen voorstander van schermtijd. Ik vind het antisociaal. Liever speel ik een spelletje of zie het als een mogelijkheid voor de kinderen om te leren omgaan met even ‘niets’. Ik zie eindeloos veel voordelen in het verwijderen van elke vorm van schermtijd in mijn gezin.
De realiteit
Echter… in de realiteit van het leven met meerdere kinderen waarbij er ook een sterke drang naar autonomie is, kun je eigenlijk niet zonder. Wel als ik een fantastische begeleider kan vinden die dag en nacht bereid is mij te ondersteunen. Die elke seconde die ik niet bij mijn kinderen kan zijn, hen ziet en daarbij 100% kan aansluiten bij hun behoeftes op elk moment. Aangezien dat menselijk niet mogelijk is, is er een tablet. Dat sommige van de kinderen het wel mogen, maakt dus automatisch dat alle kinderen veel meer schermtijd hebben dan mij lief is… Want als er eentje een dvd kijkt, is het natuurlijk heel moeilijk om de anderen te verbieden mee te kijken…
Zelf met ze gaan zitten om een spelletje te doen zou zeker helpen, maar wie doet dan de was en kookt avondeten? Schermtijd is een moeilijk thema. Ik heb er als ouder mijn ideeën over, sluit echter aan bij de behoefte van mijn autonome kind hierin. Dat betekent dat ik ook compromissen moet sluiten naar de andere kinderen toe. Ideaal is het niet, maar zo werkt het voor ons.
Acceptatie
En ik denk dat het belangrijk is voor mij als moeder, voor jullie als ouders en professionals om te accepteren dat ook hierin we onszelf niet te strak aan de opvoedkundige modellen moeten vasthouden. Het maakt ons geen slechte ouder als we aansluiten bij ons kind. Zonder deze drang naar autonomie zou er veel minder schermtijd zijn in huis. Dat dat anders is, accepteer ik ondertussen. Ik probeer voor de andere kinderen dan bewust op andere momenten tijd te maken en ze te laten zien hoe fijn het is om samen iets te doen. Zo leren ze zelf te kiezen. Ik probeer het altijd van de positieve kant te zien.
En nog belangrijker, schermtijd helpt daadwerkelijk bij de impulsbeheersing en emotie regulatie van je kind.